درباره ما

آیا امام زمان علیه السلام در هنگام ظهور، مسجد الحرام و مسجد النبی را خراب خواهد کرد؟
کد سؤال: ۱۰۰۹۳امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام زمان و مهدویت
تعداد بازدید: ۷۸۰
آیا امام زمان علیه السلام در هنگام ظهور، مسجد الحرام و مسجد النبی را خراب خواهد کرد؟

توضيح سؤال:

در بعضي از سايت هاي وهابي ديدم كه از كتاب بحار الأنوار نقل كرده بود:

روي المجلسي: (إن القائم يهدم المسجد الحرام حتي يرده إلي أساسه، والمسجد النبوي إلي أساسه). بحار الأنوار ۵۲/۳۳۸، الغيبة للطوسي ۲۸۲.

آيا اين مطلب صحت دارد؟ آيا واقعا حضرت مهدي عليه السلام خانه كعبه و مسجد النبي را خراب خواهند كرد؟

پاسخ: آيا وهابيون مي توانند چنين اشكالي بكنند ؟

جالب توجه است كه بدانيم وهابيون كه تصميم دارند با تخريب گنبد، محل دفن رسول خدا (ص) را از مسجد خارج كنند و نيز تغييرات فراوان در ساختار مسجد الحرام داده اند، چنين اشكالي به شيعيان مي گيرند!

الباني : واجب است مسجد رسول خدا (ص) را خراب كرده به حالت سابق برگرداند!

الباني، از مشهورترين علماي وهابي در كتاب « تحذير الساجد من اتخاذ القبور مساجد» مي نويسد:

قلت : ومما يؤسف له أن هذا البناء قد بني عليه منذ قرون إن لم يكن قد أزيل تلك القبة الخضراء العالية.

وأحيط القبر الشريف بالنوافذ النحاسية والزخارف والسجف وغير ذلك مما لا يرضاه صاحب القبر نفسه صلي الله عليه و سلم؛ بل قد رأيت حين زرت المسجد النبوي الكريم وتشرفت بالسلام علي رسول الله صلي الله عليه و سلم سنة ۱۳۶۸ ه رأيت في أسفل حائط القبر الشمالي محرابا صغيرا ووراءه سدة مرتفعة عن أرض المسجد قليلا إشارة إلي أن هذا المكان خاص للصلاة وراء القبر فعجبت حينئذ كيف ضلت هذه الظاهرة الوثنية قائمة في عهد دولة التوحيد.

أقول هذا مع الاعتراف بأنني لم أر أحدا يأتي ذلك المكان للصلاة فيه لشدة المراقبة من قبل الحرس الموكلين علي منع الناس من يأتوا بما يخالف الشرع عند القبر الشريف فهذا مما تشكر عليه الدولة السعودية ولكن هذا لا يكفي ولا يشفي وقد كنت قلت منذ ثلاث سنوات في كتابي " أحكام الجنائز وبدعها " ( ۲۰۸ من أصلي ) :

«فالواجب الرجوع بالمسجد النبوي إلي عهده السابق وذلك بالفصل بينه وبين القبر النبوي بحائط يمتد من الشمال إلي الجنوب بحيث أن الداخل إلي المسجد لا يري فيه أي محالفة لا ترضي مؤسسه صلي الله عليه و سلم.

اعتقد أن هذا من الواجب علي الدولة السعودية إذا كانت تريد أن تكون حامية التوحيد حقا وقد سمعنا أنها أمرت بتوسيع المسجد مجددا فلعلها تتبني اقتراحنا هذا وتجعل الزيادة من الجهة الغربية وغيرها وتسد بذلك النقص الذي سيصيبه سعة المسجد إذا نفذ الاقتراح أرجو أن يحقق الله ذلك علي يدها ومن أولي بذلك منها ؟»

ولكن المسجد وسع منذ سنتين تقريبا دون إرجاعه إلي ما كان عليه في عهد الصحابة والله المستعان.

از چيزهاي بايد براي آن تأسف خورد اين است كه اين بنا در قرن هاي گذشته ساخته شده است، و اگر اين نبود، بايد اين گنبد سبز و بلند خراب مي شد.

و اطراف قبر شريف با پنجره هاي از جنس مس، نقاشي شده و داراي پرده و... احاطه شده است كه صاحب قبر از آن ها راضي نيست.

بلكه در زمان زيارت مسجد نبوي، هنگامي در سال ۱۳۶۸هـ براي عرض سلام به رسول خدا رفته بودم، در پايين ديوار شمالي قبر، محراب كوچكي را ديدم كه در پشت آن سكويي كه كمي از سطح مسجد بلند بود وجود داشت و اشاره داشت به اين مطلب كه اين جا مكان مخصوص نماز در پشت قبر شريف است؛ پس در اين هنگام شگفت زده شدم كه چگونه اين نماد بت پرستي در زمان دولت توحيد باقي مانده است!

اعتراف مي كنم كه هيچ فردي را نديدم كه براي نماز خواندن در اين مكان بيايد؛ چرا كه به شدت از سوي نگهباناني كه مردم را از انجام كارهاي خلاف شرع در كنار قبر شريف منع مي كردند ، حراست مي شد و بايد به خاطر اين كار از دولت سعودي تشكر كرد؛ اما اين تنها كفايت نمي كند و دواي درد نيست. من سه سال پيش در كتابم «احكام الجنائز و بدعها» گفتم:

«پس واجب است مسجد نبوي به همان شكل سابق خود برگردد و بين مسجد و قبر پيامبر از طرف شمال تا جنوب ديواري كشيده و فاصله شود؛ به طوري كه در داخل مسجد هيچ چيز خلافي كه مؤسس مسجد از آن راضي نيست، ديده نشود.

اعتقاد دارم كه اين مسأله بر دولت سعودي واجب است؛ اگر آن ها مي خواهند پشتيبان واقعي توحيد باشند.

شنيدم كه دولت سعودي دستور توسعه مجدد مسجد را داده است؛ پس شايد آن ها به اين پشنهاد من اعتنا كنند، و مسجد را از طرف غرب و ديگر جاها توسعه دهند و جلوي اين نقصي را كه با گسترش مسجد اتفاق مي افتد، بگيرند. اگر پشنهاد پذيرفته شده، اميددارم كه خداوند آن را به دست دولت سعوي تحقق بخشد و چه كسي سزاواتر از آن ها به اين كار!»

ولي نزديك به دوسال پيش، مسجد را گسترش دادند بدون اين كه آن را به همان صورتي برگرداند كه در زمان صحابه بوده است.

الألباني، محمد ناصر الدين (متوفاي۱۴۲۰هـ)، تحذير الساجد من اتخاذ القبور مساجد، ج۱، ص۶۸، ناشر : المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة : الرابعة.

شيخ مقبل بن هادي الوادعي : واجب است كه مسجد رسول خدا (ص) را به حالت مسجد در زمان آن حضرت در آورد!

او كه از مفتيان مشهور وهابي يمن است، در دو كتاب خويش، فتوا به وجوب تخريب گنبد رسول خدا و برگرداندن مسجد به حالت سابق خويش دارد؛ او در كتاب «رياض الجنة في الرد علي أعداء السنة» مي نويسد :

وبعد هذا لا إخالك تتردد في أنه يجب علي المسلمين إعادة المسجد النبوي كما كان في عصر النبوة من الجهة الشرقية حتي لا يكون القبر داخل المسجد!وأنه يجب عليهم إزالة تلك القبة!

بعد از اين سخنان، گمان ندارم كه يقين كرده باشي كه بر مسلمانان واجب است كه مسجد رسول خدا (ص) را به همان صورتي كه در زمان پيامبر، در جهت شرقي آن بوده است بازگردانند، تا قبر داخل مسجد نباشد و بر مسلمانان واجب است كه گنبد را برچينند!

مقبل بن هادي الوادعي، رياض الجنة في الرد علي أعداء السنة ص ۲۷۵

همچنين در كتاب ديگرش «تحفة المجيب علي أسئلة الحاضر والغريب» مي نويسد :

نحن نقول وتلكم قبة الهادي بجوارنا نتمني نتمني أن قد رأينا المساحي في ظهرها إلي أن تصل إلي الأرض

ما مي گوييم - درحاليكه گنبد پيامبر در كنار ما است- آرزو داريم، آرزو داريم كه ببينيم كلنگ ها به جان آن افتاده است، تا آن را با خاك يكسان كند!

مقبل بن هادي الوادعي، تحفة المجيب علي أسئلة الحاضر والغريب، ص ۴۰۶ چاپ دار الآثار صنعاء

حال با اين فتواي صريح وهابيون در وجوب تغيير مسجد رسول خدا (ص) و تغيير عملي در مسجد الحرام و از بين بردن محل آبخوري از چاه زمزم و... چگونه ادعا مي كنند اين عمل امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) حرام است!

بررسي روايات :

حال بعد از ذكر اين مقدمات مي گوييم در روايتي كه شما از علامه مجلسي و شيخ طوسي نقل كرده ايد، فقط تخريب مسجد الحرام در آن ذكر شده و سخني از مسجد النبي نيست. اين روايت در بسياري از كتاب ها نقل شده است كه اصل آن به اين صورت است :

وَرَوَي أَبُو بَصِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام إِذَا قَامَ الْقَائِمُ عليه السلام هَدَمَ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ حَتَّي يَرُدَّهُ إِلَي أَسَاسِهِ وَحَوَّلَ الْمَقَامَ إِلَي الْمَوْضِعِ الَّذِي كَانَ فِيهِ وَقَطَعَ أَيْدِيَ بَنِي شَيْبَةَ وَعَلَّقَهَا بِالْكَعْبَةِ وَكَتَبَ عَلَيْهَا هَؤُلَاءِ سُرَّاقُ الْكَعْبَة.

ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: آنگاه كه حضرت قائم عليه السّلام قيام كند مسجد الحرام را خراب كند تا به اساس و پايه هاي (اصلي) آن بازگرداند، و مقام (ابراهيم عليه السّلام) را به جاي اولي خود كه در آن بوده بازگرداند، و دست هاي قبيله بني شيبه را (كه كليدهاي كعبه نزد آنان هست) ببرد و به كعبه مي آويزد، و به آن دست ها مي نويسد: اينهايند دزدان كعبه.

الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاي۴۱۳ هـ)، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد، ج۲، ص ۳۸۳، تحقيق: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لتحقيق التراث، ناشر: دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، ۱۴۱۴هـ - ۱۹۹۳م؛

النيسابوري، ابو علي محمد بن الفتال (الشهيد ۵۰۸هـ)، روضة الواعظين، ص ۲۶۵، تحقيق: السيد محمد مهدي السيد حسن الخرسان، ناشر: منشورات الرضي ـ قم؛

الطبرسي، أبي علي الفضل بن الحسن (متوفاي۵۴۸هـ)، إعلام الوري بأعلام الهدي، ج۲، ص ۲۸۹، تحقيق و نشر: تحقيق مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث ـ قم، الطبعة : الأولي، ۱۴۱۷هـ؛

الإربلي، أبي الحسن علي بن عيسي بن أبي الفتح (متوفاي۶۹۳هـ)، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج۳، ص ۲۶۴، ناشر: دار الأضواء ـ بيروت، الطبعة الثانية، ۱۴۰۵هـ ـ ۱۹۸۵م؛

العاملي النباطي، الشيخ زين الدين أبي محمد علي بن يونس (متوفاي۸۷۷هـ) الصراط المستقيم إلي مستحقي التقديم، ج۲، ص ۲۵۴، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر : المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، الطبعة الأولي، ۱۳۸۴هـ؛

المجلسي، محمد باقر (متوفاي ۱۱۱۱هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۵۲، ص ۳۳۸، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، ۱۴۰۳ - ۱۹۸۳ م.

البته همين روايت در برخي از كتاب هاي شيعه به صورت مرسل اين گونه نقل شده است:

أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ وُهَيْبِ بْنِ حَفْصٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ الْقَائِمَ عليه السلام إِذَا قَامَ رَدَّ الْبَيْتَ الْحَرَامَ إِلَي أَسَاسِهِ وَمَسْجِدَ الرَّسُولِ صلي الله عليه وآله إِلَي أَسَاسِهِ وَمَسْجِدَ الْكُوفَةِ إِلَي أَسَاسِهِ وَقَالَ أَبُو بَصِيرٍ إِلَي مَوْضِعِ التَّمَّارِينَ مِنَ الْمَسْجِد.

ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: آنگاه كه حضرت قائم عليه السّلام قيام كند، بيت الحرام، مسجد النبي و مسجد كوفه را به اساس و پايه هاي اصلي آن برمي گرداند. ابوبصير گفته: مسجد كوفه را به منطقه خرما فروشان مسجد، برمي گرداند.

الكليني الرازي، أبو جعفر محمد بن يعقوب بن إسحاق (متوفاي۳۲۸ هـ)، الأصول من الكافي، ج۴، ص ۵۴۳، ناشر: اسلاميه ، تهران ، الطبعة الثانية،۱۳۶۲ هـ.ش؛

الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاي۴۶۰هـ)، تهذيب الأحكام، ج۵ ص ۴۵۲، تحقيق : السيد حسن الموسوي الخرسان، ناشر : دار الكتب الإسلامية ـ طهران، الطبعة الرابعة، ۱۳۶۵ش؛

المجلسي، محمد باقر (متوفاي ۱۱۱۱هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۷ ص ۴۵۹، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، ۱۴۰۳ - ۱۹۸۳ م.

و شيخ طوسي همين روايت را با اين سند نقل كرده است:

عنه (الفضل بن شاذان) عن عبد الرحمان، عن ابن أبي حمزة، عن أبي بصير، عن أبي عبد الله عليه السلام قال : القائم يهدم المسجد الحرام حتي يرده إلي أساسه، ومسجد الرسول صلي الله عليه وآله إلي أساسه، ويرد البيت إلي موضعه، وأقامه علي أساسه، وقطع أيدي بني شيبة السراق وعلقها علي الكعبة.

ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: آنگاه كه حضرت قائم عليه السّلام قيام كند، مسجد الحرام و مسجد النبي را خراب مي كند تا آن را بر اساس و اصلش بسازد، خانه كعبه را جاي اصلي خود برگردانده و دستان دزدان بني شيبه را قطع و آن ها را بر خانه كعبه آويزان مي كند.

الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاي۴۶۰هـ)، كتاب الغيبة، ص۴۷۲، ح۴۹۲، تحقيق الشيخ عباد الله الطهراني/ الشيخ علي احمد ناصح، ناشر: مؤسسة المعارف الاسلامية، الطبعة : الأولي، ۱۴۱۱هـ.

بررسي سند روايات:

روايت اولي كه از شيخ مفيد و ديگران نقل شد، همگي به صورت مرسل نقل و سند روايت را ذكر نكرده اند و روايت مرسل نيز ارزش استناد ندارد.

روايت دوم نيز كه مرحوم كليني و ديگران نقل كرده اند، همان طور از سند آن پيدا است، مرسل است؛ چرا كه در سند روايت «عمن حدثه» دارد و مشخص نيست كه اين فرد چه كسي است تا بررسي شود؛ پس اين روايت نيز ارزش استناد ندارد.

اما روايت سوم كه شيخ طوسي در كتاب الغيبة با سند متصل نقل كرده است، بازهم از نظر سندي مشكل دارد؛ چرا كه در سند آن علي بن أبي حمزه بطائني وجود دارد. او نخستين كسي است كه فرقه واقفه را به خاطر طمع در مال و اموالي كه از امام كاظم عليه السلام در نزد او بود، بنيان نهاد.

حضرت آيت الله العظمي خوئي در شرح حال او روايات فراواني نقل كرده كه ما به دو روايت اشاره مي كنيم:

وقال الكشي (۲۵۶) علي بن أبي حمزة البطائني : حدثني محمد بن مسعود، قال : حدثني علي بن الحسن (أبو الحسن)، قال : حدثني أبو داود المسترق، عن علي بن أبي حمزة، قال : قال أبو الحسن موسي عليه السلام : يا علي أنت وأصحابك شبه الحمير.

أقول : تأتي هذه الرواية بهذا السند وبسند آخر، صحيح أيضا، عن عيينة بياع القصب مرتين، قال ابن مسعود : قال أبو الحسن علي بن فضال : علي بن أبي حمزة كذاب متهم، روي أصحابنا أن أبا الحسن الرضا عليه السلام، قال بعد موت ابن أبي حمزة : إنه أقعد في قبره فسئل عن الأئمة عليهم السلام فأخبر بأسمائهم حتي انتهي إلي فسئل فوقف، فضرب علي رأسه ضربة امتلأ قبره نارا.

امام موسي كاظم عليه السلام خطاب به علي بن أبي حمزه فرمودند: اي علي! تو و يارانت همسان حمار هستيد.

من (خوئي) مي گويم: اين روايت با همين سند و با سند ديگر كه او نيز صحيح است، از عيينه فروشنده ني، دو بار نقل شده است. ابن مسعود از ابوالحسن علي بن فضال نقل كرده كه : علي بن أبي حمزه دروغگو و مورد اتهام (به دنيا طلبي و خروج از مذهب حق) است، اصحاب ما از امام رضا عليه السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمود: بعد از مردنش او را برقبرش نشانده و از امامانش سؤال كردند، نام همه را گفت تا اين كه به نام من رسيد، از او سؤال كردند، جوابي نداشت؛ پس ضربتي به سر او زدند كه قبرش از آتش پر شد.

الموسوي الخوئي، السيد أبو القاسم (متوفاي۱۴۱۱هـ)، معجم رجال الحديث وتفصيل طبقات الرواة، ج۱۲، ص ۲۳۵، الطبعة الخامسة، ۱۴۱۳هـ ـ ۱۹۹۲م

در نتيجه تمامي اين روايات از نظر سندي مشكل دارد و قابل احتجاج نيست.

بررسي دلالي روايات:

گذشته از بحث در سند روايات، روشن است كه كه خراب كردن كامل مسجد الحرام و مسجد النبي از نظر دين مبين اسلام حرام است و امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف كه بيش از همه مردم به حلال و حرام الهي آگاه است، هرگز كاري بر خلاف شريعت اسلامي انجام نخواهد داد. (البته در صورت غصب، تخريب كردن مواردي كه به صورت غصبي از مردم گرفته شده و جزو اضافات مسجد به حساب مي آيد اشكالي ندارد و بلكه واجب است! و اصلا آن قسمت ها حقيقتا جزو مسجد به حساب نمي آيد) همچنين تخريب ساير مساجد نيز تنها در موارد خاص جايز است (مانند تخريب مسجد ضرار)

اما اگر واقعا هم چنين كاري را انجام دهد؛ از آن جائي كه تمام مسلمانان بر امامت و خلافت آن حضرت و اين كه دنيا را پر از عدل داد خواهد نمود، اتفاق نظر دارند، ترديد نخواهيم كرد كه اين كار آن حضرت بر مدار رضايت خداوند است و گرنه چگونه امكان دارد كه او را مجري عدالت و از بين برنده ظلم و جور بدانيم.

البته احتمال دارد كه دليل آن حضرت براي تخريب مساجد نامبرده شده ـ بر فرض صحت ـ خراب كردن آثار سلاطين جور باشد كه در طول تاريخ از روي ريا و خودنمائي و يا با مال حرام اين بناها را ساخته باشند و از آن جائي كه امام وظيفه دارد عالم را از آثار وجودي ظالمان و فاجران پاك سازد، يكي از مصاديق آن تخريب همين آثار باشد و قطعا بعد از آن دوباره مسجد را با مال حلال و آن طور كه خداوند راضي هست، بنا خواهد كرد.

و يا مواردي را كه در تاريخ آمده است كه غصب شده و به مساجد اضافه شد (از جمله بعضي از خانه هاي مكه) نيز در صورت عدم رضايت مالكين آنها، غصب به حساب آمده و بايد تخريب شده و به ورثه مالكين باز گردد.

خلفا در توسعه مسجد، از غصب نيز فروگذار نبودند!

يكي از اين بيوت، خانه عباس عموي رسول خدا (ص) است كه اهل سنت از يك سو ادعا مي كنند عمر خواست به هر نحو ممكن خانه را از او بگيرد، اما او نپذيرفت؛ ولي خود او خانه را وقف مسجد كرد و عمر نيز خانه را ضميمه مسجد كرد. از سوي ديگر مي گويند در زمان عثمان يا زمان وليد، خانه را وارد مسجد كردند!

أخبرنا يزيد بن هارون قال أخبرنا أبو أمية بن يعلي عن سالم أبي النضر قال لما كثر المسلمون في عهد عمر ضاق بهم المسجد فاشتري عمر ما حول المسجد من الدور الا دار العباس بن عبد المطلب وحجر أمهات المؤمنين فقال عمر للعباس يا أبا الفضل ان مسجد المسلمين قد ضاق بهم وقد ابتعت ما حوله من المنازل نوسع به علي المسلمين في مسجدهم الا دارك وحجر أمهات المؤمنين فأما حجر أمهات المؤمنين فلا سبيل إليها واما دارك فبعنيها بما شئت من بيت مال المسلمين أوسع بها في مسجدهم فقال العباس ما كنت لأفعل قال فقال له عمر اختر مني إحدي ثلاث اما ان تبيعنيها بما شئت من بيت مال المسلمين واما ان اخططك حيث شئت من المدينة وابنيها لك من بيت مال المسلمين واما ان تصدق بها علي المسلمين فنوسع بها في مسجدهم فقال لا ولا واحده منها فقال عمر اجعل بيني وبينك من شئت فقال أبي بن كعب فانطلقا إلي أبي فقصا عليه القصة فقال أبي ان شئتما حدثتكما بحديث سمعته من النبي صلي الله عليه وسلم فقالا حدثنا فقال سمعت رسول الله صلي الله عليه وسلم يقول ان الله أوحي إلي داود ان بن لي بيتا أذكر فيه فخط له هذه الخطة بيت المقدس فإذا تربيعها بيت رجل من بني إسرائيل فسأله داود ان يبيعه إياه بأبي فحدث داود نفسه ان يأخذ منه فأوحي الله اليه ان يا داود أمرتك ان تبني لي بيتا اذكر فيه فأردت ان تدخل في بيتي الغصب وليس من شأني الغصب وان عقوبتك ان لا تبنيه قال يا رب فمن ولدي قال من ولدك قال فأخذ عمر بمجامع ثياب أبي بن كعب وقال جئتك بشيء فجئت بما هو أشد منه لتخرجن مما قلت فجاء يقوده حتي أدخله المسجد فأوقفه علي حلقة من أصحاب رسول الله صلي الله عليه وسلم فيهم أبو ذر فقال اني نشدت الله رجلا سمع رسول الله صلي الله عليه وسلم يذكر حديث بيت المقدس حين أمر الله داود أن يبنيه الا ذكره فقال أبو ذر انا سمعته من رسول الله قال آخر انا سمعته يعني من رسول الله صلي الله عليه وسلم قال فأرسل عمر أبيا قال وأقبل أبي علي عمر فقال يا عمر أتتهمني علي حديث رسول الله صلي الله عليه وسلم فقال عمر يا أبا المنذر لا والله ما اتهمتك عليه ولكني كرهت ان يكون الحديث عن رسول الله صلي الله عليه وسلم ظاهرا قال وقال عمر للعباس اذهب فلا أعرض لك في دارك فقال العباس اما إذ فعلت هذا فاني قد تصدقت بها علي المسلمين أوسع بها عليهم في مسجدهم فأما وأنت تخاصمني فلا قال فخط عمر لهم دارهم التي هي اليوم وبناها من بيت مال المسلمين

وقتي مسلمانان در زمان عمر زياد شدند، مسجد براي آنان كوچك شد، به همين دليل عمر خانه هاي كنار مسجد را خريد، جز خانه عباس عموي رسول خدا (ص) و خانه همسران رسول خدا (ص) را؛ عمر به عباس گفت : اي ابالفضل! مسجد براي مسلمانان تنگ شده است، و من خانه هاي اطراف مسجد را خريده ام كه براي مسلمانان گشايشي ايجاد كنم، مگر خانه تو و همسران رسول خدا (ص) را؛ خانه همسران رسول خدا (ص) را نمي توان كاري كرد! اما خانه خود را به هر قيمتي كه خواستي به من بفروش!

عباس گفت : من چنين كاري نمي كنم!

عمر گفت : يكي از اين سه كار را بايد انتخاب كني! يا خانه را با قيمتي كه خواستي مي فروشي، يا هر قسمتي از مدينه را كه خواستي در ازاي آن براي خود و پسرانت بر مي داري، يا آن را به مسلمانان مي بخشي كه بتوانيم مسجد را گسترش دهيم!

عباس گفت : هيچ كدام را!

عمر گفت : شخصي را بين من و خودت قاضي قرار بده؛ به نزد ابي بن كعب رفتند و ماجرا را گفتند! أبي گفت : اگر بخواهيد براي شما حديثي را كه از رسول خدا (ص) شنيدم براي شما مي گويم! گفتند : بگو!

گفت : رسول خدا (ص) فرمودند خداوند به داود وحي كرد كه براي من خانه اي بنا كن كه در آن ياد من شود! او در بيت المقدس براي اين كار نقشه اي كشيد! اما خانه يكي از بني اسرائيل در ميان اين نقشه بود! داود از او خواست كه خانه را به او بفروشد اما او قبول نكرد؛ داود تصميم گرفت كه خانه را از او بگيرد اما خداوند به او وحي نمود كه من به تو وحي كردم كه خانه اي براي من بسازي كه در آن ياد من شود؛ اما تو مي خواهي خانه اي غصبي در مسجد من وارد كني ؟ و من غصب نمي كنم! تنبيه تو اين است كه ديگر اين خانه را نسازي! داود گفت : خدايا! پس از فرزندانم! خداوند گفت : از فرزندان تو (چنين خواهد كرد)!

وقتي أبي بن كعب اين روايت را خواند، عمر يقه لباس او را گرفت و گفت : من براي مشكلي نزد تو آمدم كه تو آن را خراب تر كردي!

پس به زور او را به مسجد آورده و او را در ميان گروهي از اصحاب رسول خدا (ص) نگاه داشت كه ابوذر نيز در ميان آنان بود و گفت : شما را به خدا قسم مي دهم كه آيا كسي از شما اين روايت را از رسول خدا (ص) شنيده است ؟

ابوذر گفت : من اين روايت را از رسول خدا (ص) شنيدم! ديگري نيز چنين گفت!

عمر، أبي بن كعب را رها كرد و أبي بن كعب رو به عمر نموده و گفت : اي عمر! آيا مرا به دروغ بستن به رسول خدا (ص) متهم مي كني ؟!

عمر گفت : خير! من تو را متهم نمي كنم! اما دوست نداشتم كه اين روايت از رسول خدا (ص) آشكار شود!

بعد از اين ماجرا عمر به عباس گفت : برو ديگر در مورد خانه ات مزاحمت نمي شوم! عباس گفت : چون چنين كردي، من خانه را به همه مسلمانان صدقه مي دهم تا بتواني مسجد را براي آنان گسترش دهي؛ اما تو نمي تواني آن را به زور از من بگيري!

عمر براي محل خانه او نقشه اي كشيد و سپس آن را از مال مسلمانان بنا كرد!

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي۲۳۰هـ)، الطبقات الكبري، ج۴، ص۲۱، ناشر: دار صادر - بيروت.

اين روايت به خوبي نشان مي دهد كه اگر عمر از سخن رسول خدا (ص) با خبر نمي شد، به هر نحو ممكن، خانه را از عباس مي گرفت و اين غصب به حساب مي آمد!

البته در تعارض با قسمت آخر روايت، علماي اهل سنت مطالب ديگري نيز نقل كرده اند؛ ابن تيميه در مورد خانه عباس مي گويد :

قال أبو زيد حدثنا محمد بن يحيي عن عبد الرحمن بن سعد عن أشياخه أن عثمان أدخل فيه دار العباس بن عبد المطلب مما يلي القبلة والشام والغرب.

عثمان خانه عباس را در سمت قبله وارد مسجد كرد!

ابن تيميه الحراني الحنبلي، ابوالعباس أحمد عبد الحليم (متوفاي ۷۲۸ هـ)، الرد علي الأخنائي، ج۱، ص۱۲۳، تحقيق : عبد الرحمن بن يحيي المعلمي اليماني، ناشر : المطبعة السلفية - القاهرة.

سمهودي نيز وارد شدن خانه عباس را در مسجد، در زمان وليد مي داند!

السمهودي الحسني، علي بن عبد الله بن أحمد (متوفاي۹۱۱هـ)، خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفي ج۱، ص۱۳۳، طبق برنامه الجامع الكبير.

بنا بر اين استبعادي ندارد كه گروهي به خاطر دوري از سنت رسول خدا (ص) به اشتباه، خانه مردم را در مقابل دادن وجه آن، به زور از آنان گرفته و مسجد الحرام يا مسجد النبي را گسترش داده باشند و امام زمان، اين اضافات را ويران كند!

پيامبر خدا (ص) نيز مي خواست خانه كعبه را ويران كند:

از همه اين ها گذشته، اهل سنت در صحيح ترين كتاب هاي خود نقل كرده اند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله مي خواست خانه كعبه فعلي را ويران نموده و آن را به محلي كه خود حضرت ابراهيم عليه السلام ساخته بوده، برگرداند؛ چرا كه مشركان در طول تاريخ بارها خانه كعبه را تعمير و بر اثر ناداني و جهل و... تغييراتي در آن به وجود آورده بودند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله مي خواست آن را خراب و به محل اصلي اش برگرداند؛ اما از آن جائي كه قريشيان تازه مسلمان شده بودند و هرگز زير بار چنين چيزي نمي رفتند، رسول خدا از اين كار صرف نظر نمود.

محمد بن اسماعيل بخاري در صحيحش مي نويسد:

عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنهم زَوْجِ النَّبِيِّ صلي الله عليه وسلم أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم قَالَ لَهَا أَلَمْ تَرَيْ أَنَّ قَوْمَكِ لَمَّا بَنَوُا الْكَعْبَةَ اقْتَصَرُوا عَنْ قَوَاعِدِ إِبْرَاهِيمَ. فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلاَ تَرُدُّهَا عَلَي قَوَاعِدِ إِبْرَاهِيمَ. قَالَ: « لَوْلاَ حِدْثَانُ قَوْمِكِ بِالْكُفْرِ لَفَعَلْتُ».

از عائشه همسر رسول خدا (ص) روايت شده است كه آن حضرت فرمود: آيا نمي داني كه قوم تو وقتي كعبه را ساختند آن را از پايه هائي كه حضرت ابراهيم قرار داده بود كوچك تر گرفته اند؟

گفتم: چرا شما آن را به حالت اول باز نمي گردانيد؟

فرمود: اگر قوم تو تازه مسلمان نبودند (ايمانشان قوي بود) چنين مي كردم.

البخاري الجعفي، أبو عبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي۲۵۶هـ)، صحيح البخاري، ج۲، ص ۵۷۳ ح ۱۵۰۶ و ج۳، ص ۱۲۳۲، ح ۳۱۸۸ و ج۴، ص۱۶۳۰، ح۴۲۱۴، ( ج۲ ص ۱۵۶ و ج۴، ص ۱۱۸ طبق برنامه مكتبه اهل البيت عليهم السلام) تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، ۱۴۰۷ - ۱۹۸۷.

و در روايت ديگر مي نويسد:

عن عُرْوَةَ عن عَائِشَةَ رضي الله عنها أَنَّ النبي صلي الله عليه وسلم قال لها يا عَائِشَةُ لَوْلَا أَنَّ قَوْمَكِ حَدِيثُ عَهْدٍ بِجَاهِلِيَّةٍ لَأَمَرْتُ بِالْبَيْتِ فَهُدِمَ فَأَدْخَلْتُ فيه ما أُخْرِجَ منه وَأَلْزَقْتُهُ بِالْأَرْضِ وَجَعَلْتُ له بَابَيْنِ بَابًا شَرْقِيًّا وَبَابًا غَرْبِيًّا فَبَلَغْتُ بِهِ أَسَاسَ إبراهيم.

از عائشه روايت شده است كه رسول خدا (ص) به او فرمود: اگر قوم تو تازه از كفر جدا نشده بودند دستور مي دادم كه كعبه را خراب كنند و آن مقدار از كعبه را كه از آن بيرون مانده است، وارد آن مي كردم و كف آن را با زمين هم سطح و براي آن دو در از شرق و غرب قرار مي دادم و آن را مانند زمان حضرت ابراهيم درست مي كردم.

البخاري الجعفي، أبو عبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي۲۵۶هـ)، صحيح البخاري، ج۲، ص ۵۷۴، ح۱۵۰۹ (ج ۲ ص ۱۵۶ طبق مكتبه اهل البيت عليهم السلام)، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، ۱۴۰۷ - ۱۹۸۷.

و مسلم نيشابوري در صحيح خود مي نويسد:

وحدثني محمد بن حَاتِمٍ حدثني بن مَهْدِيٍّ حدثنا سَلِيمُ بن حَيَّانَ عن سَعِيدٍ يَعْنِي بن مِينَاءَ قال سمعت عَبْدَ اللَّهِ بن الزُّبَيْرِ يقول حَدَّثَتْنِي خَالَتِي يَعْنِي عَائِشَةَ قالت قال رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم يا عَائِشَةُ لَوْلَا أَنَّ قَوْمَكِ حَدِيثُو عَهْدٍ بِشِرْكٍ لَهَدَمْتُ الْكَعْبَةَ فَأَلْزَقْتُهَا بِالْأَرْضِ وَجَعَلْتُ لها بَابَيْنِ بَابًا شَرْقِيًّا وَبَابًا غَرْبِيًّا وَزِدْتُ فيها سِتَّةَ أَذْرُعٍ من الْحِجْرِ فإن قُرَيْشًا اقْتَصَرَتْهَا حَيْثُ بَنَتْ الْكَعْبَةَ.

از عائشه روايت شده است كه رسول خدا (ص) به او فرمود: اي عايشه! اگر قوم تو تازه از شرك جدا نشده بودند خانه كعبه را خراب و به زمين مي چسپاندم و براي آن دو دري از شرق و غرب قرار مي دادم، و شش ذراع از سمت حجر به آن اضافه مي كردم؛ زيرا قوم تو كعبه را به همين اندازه (كوچك تر از اندازه اصلي) درست كرده اند.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي۲۶۱هـ)، صحيح مسلم ج۲، ص۹۶۹، ح۱۳۳۳، كِتَاب الْحَجِّ، بَاب نَقْضِ الْكَعْبَةِ وَبِنَائِهَا، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

الباني بعد از اين حديث مي گويد:

أخرجه الإمام مسلم وأبو نعيم والطحاوي والبيهقي (۵/۸۹ ) وأحمد (۶/۱۷۹-۱۸۰). قلت: وهذا إسناد صحيح علي شرط البخاري.

اين روايت را امام مسلم، ابو نعيم، طحاوي، بيهقي و احمد نقل كرده اند و من نيز مي گويم اين روايت بنا بر شروط بخاري صحيح است.

ألباني، محمد ناصر (متوفاي۱۴۲۰هـ)، إرواء الغليل، كتاب الحج، ج۴، ص۳۰۵، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، ۱۴۰۵ - ۱۹۸۵ م.

و مسلم در روايت ديگر مي نويسد:

حدثنا يحيي بن يحيي أخبرنا أبو مُعَاوِيَةَ عن هِشَامِ بن عُرْوَةَ عن أبيه عن عَائِشَةَ قالت قال لي رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم لَوْلَا حَدَاثَةُ عَهْدِ قَوْمِكِ بِالْكُفْرِ لَنَقَضْتُ الْكَعْبَةَ وَلَجَعَلْتُهَا علي أَسَاسِ إبراهيم فإن قُرَيْشًا حين بَنَتْ الْبَيْتَ اسْتَقْصَرَتْ وَلَجَعَلْتُ لها خَلْفًا.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي۲۶۱هـ)، صحيح مسلم، ج۲، ص۹۶۸، ح۱۳۳۳، كِتَاب الْحَجِّ، بَاب نَقْضِ الْكَعْبَةِ وَبِنَائِهَا، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

ابن ماجه قزويني مي نويسد:

عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ -صلي الله عليه وسلم- عَنِ الْحِجْرِ. فَقَالَ «هُوَ مِنَ الْبَيْتِ». قُلْتُ مَا مَنَعَهُمْ أَنْ يُدْخِلُوهُ فِيهِ قَالَ «عَجَزَتْ بِهِمُ النَّفَقَةُ». قُلْتُ فَمَا شَأْنُ بَابِهِ مُرْتَفِعًا لاَ يُصْعَدُ إِلَيْهِ إِلاَّ بِسُلَّمٍ قَالَ « ذَلِكَ فِعْلُ قَوْمِكِ لِيُدْخِلُوهُ مَنْ شَاءُوا وَيَمْنَعُوهُ مَنْ شَاءُوا وَلَوْلاَ أَنَّ قَوْمَكِ حَدِيثُ عَهْدٍ بِكُفْرٍ مَخَافَةَ أَنْ تَنْفِرَ قُلُوبُهُمْ لَنَظَرْتُ هَلْ أُغَيِّرُهُ فَأُدْخِلَ فِيهِ مَا انْتَقَصَ مِنْهُ وَجَعَلْتُ بَابَهُ بِالأَرْضِ».

از عائشه روايت شده است كه گفت: از رسول خدا (ص) در مورد حجر (اسماعيل) سؤال كردم؛ فرمود: داخل خانه كعبه است؛ پرسيدم پس چرا آن را وارد كعبه نكرده اند؟

فرمود: نتوانستند سرمايه اين كار را تأمين كنند.

گفتم: چرا درب آن اين مقدار بالا است كه تنها با نردبان به آن مي توان رسيد؟

فرمود: قوم تو اينگونه كردند تا هر آنكس را مي خواهند به كعبه وارد كنند و جلوي هركس را كه خواستند بگيرند.

و اگر اين نبود كه قوم تو تازه از كفر جدا شده اند ـ زيرا مي ترسم كه دل هاي ايشان (از دين) رميده شود ـ در اين مورد كه كعبه را تغيير داده و آن مقدار را كه از آن بيرون مانده است وارد كعبه نمايم و در آن را با زمين يكسان كنم، تصميم مي گرفتم.

القزويني، أبو عبدالله محمد بن يزيد (متوفاي۲۷۵هـ)، سنن ابن ماجه، ج۲، ص ۹۸۵، ح۲۹۷۵، تحقيق محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار الفكر - بيروت.

الباني نيز اين روايت را در صحيح ابن ماجه، تصحيح كرده است:

الباني، محمد ناصر (متوفاي۱۴۲۰هـ)، صحيح ابن ماجه، جزء ۲، ص۱۶۲، شماره ۲۹۴۶، طبق برنامه المكتبة الشاملة.

اين احاديث با اختلافات جزئي كه در مضمون آن ها وجود دارد، ثابت مي كند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم، به منظور رعايت مصالحي، از تخريب خانه كعبه خودداري كردند؛ اما در زمان حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف تقيه كاربرد ندارد و لذا آن حضرت كار ناتمام رسول خدا را تمام خواهد كرد.

طبق روايت ديگري كه مسلم نقل كرده است، عبد الله بن زبير قصد داشت كه آن را طبق گفته رسول خدا صلي الله عليه وآله بسازد؛ اما حجاج بن يوسف به دستور عبد الملك بن مروان آن را دو باره ويران كرد و به همان صورتي كه در زمان جاهليت بود برگرداند:

حدثنا هَنَّادُ بن السَّرِيِّ حدثنا بن أبي زَائِدَةَ أخبرني بن أبي سُلَيْمَانَ عن عَطَاءٍ قال لَمَّا احْتَرَقَ الْبَيْتُ زَمَنَ يَزِيدَ بن مُعَاوِيَةَ حين غَزَاهَا أَهْلُ الشَّامِ فَكَانَ من أَمْرِهِ ما كان تَرَكَهُ بن الزُّبَيْرِ حتي قَدِمَ الناس الْمَوْسِمَ يُرِيدُ أَنْ يُجَرِّئَهُمْ أو يجربهم علي أَهْلِ الشَّامِ فلما صَدَرَ الناس قال يا أَيُّهَا الناس أَشِيرُوا عَلَيَّ في الْكَعْبَةِ أَنْقُضُهَا ثُمَّ ابني بِنَاءَهَا أو أُصْلِحُ ما وهي منها قال بن عَبَّاسٍ فَإِنِّي قد فُرِقَ لي رَأْيٌ فيها أَرَي ان تُصْلِحَ ما وَهَي منها وَتَدَعَ بَيْتًا أَسْلَمَ الناس عليه وَأَحْجَارًا أَسْلَمَ الناس عليها وَبُعِثَ عليها النبي صلي الله عليه وسلم فقال بن الزُّبَيْرِ لو كان أحدكم احْتَرَقَ بَيْتُهُ ما رضي حتي يُجِدَّهُ فَكَيْفَ بَيْتُ رَبِّكُمْ إني مُسْتَخِيرٌ رَبِّي ثَلَاثًا ثُمَّ عَازِمٌ علي أَمْرِي فلما مَضَي الثَّلَاثُ أَجْمَعَ رَأْيَهُ علي أَنْ يَنْقُضَهَا فَتَحَامَاهُ الناس أَنْ يَنْزِلَ بِأَوَّلِ الناس يَصْعَدُ فيه أَمْرٌ من السَّمَاءِ حتي صَعِدَهُ رَجُلٌ فَأَلْقَي منه حِجَارَةً فلما لم يَرَهُ الناس أَصَابَهُ شَيْءٌ تَتَابَعُوا فَنَقَضُوهُ حتي بَلَغُوا بِهِ الْأَرْضَ فَجَعَلَ بن الزُّبَيْرِ أَعْمِدَةً فَسَتَّرَ عليها السُّتُورَ حتي ارْتَفَعَ بِنَاؤُهُ وقال بن الزُّبَيْرِ إني سمعت عَائِشَةَ تَقُولُ إِنَّ النبي صلي الله عليه وسلم قال لَوْلَا أَنَّ الناس حَدِيثٌ عَهْدُهُمْ بِكُفْرٍ وَلَيْسَ عِنْدِي من النَّفَقَةِ ما يقوي علي بِنَائِهِ لَكُنْتُ أَدْخَلْتُ فيه من الْحِجْرِ خَمْسَ أَذْرُعٍ وَلَجَعَلْتُ لها بَابًا يَدْخُلُ الناس منه وَبَابًا يَخْرُجُونَ منه قال فانا الْيَوْمَ أَجِدُ ما أُنْفِقُ وَلَسْتُ أَخَافُ الناس قال فَزَادَ فيه خَمْسَ أَذْرُعٍ من الْحِجْرِ حتي أَبْدَي أُسًّا نَظَرَ الناس إليه فَبَنَي عليه الْبِنَاءَ وكان طُولُ الْكَعْبَةِ ثَمَانِيَ عَشْرَةَ ذِرَاعًا فلما زَادَ فيه اسْتَقْصَرَهُ فَزَادَ في طُولِهِ عَشْرَ أَذْرُعٍ وَجَعَلَ له بَابَيْنِ أَحَدُهُمَا يُدْخَلُ منه وَالْآخَرُ يُخْرَجُ منه فلما قُتِلَ بن الزُّبَيْرِ كَتَبَ الْحَجَّاجُ إلي عبد الْمَلِكِ بن مَرْوَانَ يُخْبِرُهُ بِذَلِكَ وَيُخْبِرُهُ أَنَّ بن الزُّبَيْرِ قد وَضَعَ الْبِنَاءَ علي أُسٍّ نَظَرَ إليه الْعُدُولُ من أَهْلِ مَكَّةَ فَكَتَبَ إليه عبد الْمَلِكِ أنا لَسْنَا من تَلْطِيخِ بن الزُّبَيْرِ في شَيْءٍ أَمَّا ما زَادَ في طُولِهِ فَأَقِرَّهُ وَأَمَّا ما زَادَ فيه من الْحِجْرِ فَرُدَّهُ إلي بِنَائِهِ وَسُدَّ الْبَابَ الذي فَتَحَهُ فَنَقَضَهُ وَأَعَادَهُ إلي بِنَائِهِ.

زماني كه خانه كعبه در زمان يزيد بن معاويه و در جنگ با اهل شام آتش گرفت و آن اتفاقات افتاد، ابن زبير آن را به همان حالت رها كرد؛ تا اين كه مردم به مراسم حج آمدند، قصد او اين بود كه مردم را امتحان كند (كه آيا سخنان او را براي جنگ با اهل شام، قبول مي كنند؟!)

وقتي كه از مردم پيش افتاد گفت : اي مردم، نظر شما در مورد كعبه چيست! آنرا خراب كنم و سپس آن را دوباره آباد كرده و خرابي هاي آن را تعمير كنم!

ابن عباس گفت : من نظر ديگري دارم! مقدار خراب آن را تعمير كن و باقي آن را رها كن! و خانه را به همان حالتي كه در اول اسلام بود باقي بگذار!

ابن زبير گفت : اگر يكي از شما خانه اش بسوزد، تا آن را دوباره از نو نسازد، دست از كار نمي كشد! چه رسد به خانه پروردگار شما!

من سه بار استخاره مي كنم و سپس كار خويش را انجام مي دهم! وقتي سه بار استخاره كرد، مردم او را ترساندند كه اولين كسي كه از كعبه بالا برود، عذابي بر او نازل مي شود! اما شخصي بالا رفته و سنگي از خانه كعبه كند، ولي عذابي نازل نشد! سپس گروه گروه بالا رفته و خانه كعبه را خراب كردند و آن را به زمين رساندند، سپس ابن زبير ستون هايي را نصب كرده و بر آن پرده هايي زد و آنها را بالا آورد؛ سپس گفت : من از عائشه شنيدم كه مي گفت پيامبر (ص) فرمودند : اگر مردم تازه از كفر دست نكشيده بودند - و من نيز بودجه ندارم كه براي ساخت كعبه مصرف كنم - اين پنج ذرع سنگ بيرون كعبه را داخل كعبه مي كردم، و يك در براي ورود به كعبه و يك در براي خروج از آن قرار مي دادم!

اما من امروز چنين پولي دارم! و از مردم نيز نمي ترسم! پس كعبه را كمي بزرگ تر درست كرد؛ ارتفاع كعبه نيز ۱۸ ذراع بود كه او ان را كم دانست و ده ذراع بر آن افزود! و براي آن دو در قرار داد!

اما وقتي عبد الله بن زبير كشته شد، حجاج به عبد الملك نامه نوشت و خبر داد كه عبد الله بن زبير اساس كعبه را طبق نظر سركشان مكه تغيير داده است!

عبد الملك به او نوشت كه ما دست خود را در آنچه عبد الله بن زبير به آن خود را آلود، وارد نمي كنيم! آنچه بر ارتفاع كعبه افزوده است، بر جاي خويش بگذار، اما انچه از حجر وارد كعبه كرده است، از آن بيرون بياور و آن را به حال سابق بازگردان و درب ديگر را نيز ببند و كعبه را بازسازي كن!

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي۲۶۱هـ)، صحيح مسلم، ج۲، ص۹۷۰، ح۱۳۳۳، كِتَاب الْحَجِّ، بَاب نَقْضِ الْكَعْبَةِ وَبِنَائِهَا، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

طبق اين روايات مشركان قريش و پس از آن سلاطين جور تصرفات زيادي در خانه كعبه انجام داده اند.

حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بر طبق وظيفه اي كه دارند بايد خانه كعبه را به همان صورتي كه خود حضرت ابراهيم عليه السلام بنا كرده است، برگرداند و قطعا اين كار را انجام خواهد داد.

و عجيب است كه بزرگان و دانشمندان اهل سنت اين روايات را كه در صحيح ترين كتاب هاي آن ها آمده نمي بينند؛ ولي روايات ضعيفي را كه در برخي از كتاب هاي شيعه نقل شده است، با آب و تاب فراوان نقل و بر شيعيان خرده مي گيرند.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
* کد امنیتی:
  

بازگشت