درباره ما

چرا رسول خدا (ص) پس از «رزیة الخمیس» وصیت نامه اش را ننوشت؟
کد سؤال: ۱۰۲۲۲نبوت »حضرت محمد (ص) »حدیث قرطاس
تعداد بازدید: ۸۱۲
چرا رسول خدا (ص) پس از «رزیة الخمیس» وصیت نامه اش را ننوشت؟

پاسخ:

طبق رواياتي كه شيعه و سني نقل كرده اند، هنگامي كه رسول خدا صلي الله عليه وآله از مردم درخواست كرد تا قلم و دواتي بياورند تا كتابي براي عموم بنويسد كه مردم هرگز گمراه نشوند، خليفه دوم مانع شد و پيام آور خدا را به هذيان گوئي متهم كرد.

اما چرا پس از خروج مردم و تا چند روز بعد از اين قضيه ، آن حضرت وصيت نامه را ننوشتند؟

شيعه و سني نقل كرده اند كه برخي از اصحاب كه موافق نوشتن اين وصيت نامه عمومي بودند، بعد از خروج اهانت كنندگان خدمت رسول خدا صلي الله عليه وآله عرض كردند كه آيا كاغذ بياوريم تا آن كتاب را بنويسيد؟ رسول خدا در جواب فرمود: آيا بعد از اين كه اين سخن را گفتيد؟ يعني بعد از آن كه مرا متهم به هذيان گوئي كرديد، بنويسم؟

در حقيقت حتي اگر رسول خدا اين وصيت نامه را مي نوشتند، بازهم گروه مخالف نمي پذيرفت و نوشتن وصيت نامه هيچ اثري نداشت؛ چرا كه مي گفتند پيامبر خدا اين مطلب را در زماني نوشته است كه دچار هذيان گوئي شده بود و هذيان هاي او (چه در سخن و چه در نوشته) اعتبار ندارد .

شيخ مفيد رضوان الله تعالي عليه در كتاب الإرشاد مي نويسد:

فَلَمَّا أَفَاقَ صلي الله عليه وآله قَالَ بَعْضُهُمْ أَ لَا نَأْتِيكَ بِكَتِفٍ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَدَوَاةٍ؟ فَقَالَ: أَ بَعْدَ الَّذِي قُلْتُمْ؟ لَا وَ لَكِنَّنِي أُوصِيكُمْ بِأَهْلِ بَيْتِي خَيْراً.

هنگامي كه دوباره حال رسول خدا صلي الله عليه وآله بهتر شد، برخي گفتند آيا اجازه مي دهيد تا دوات و شانه حاضر نمائيم؟ آن حضرت فرمود: آيا بعد از اين سخني كه گفتيد؟ دوات و شانه نياوريد؛ ولي شما را سفارش مي كنم كه با اهل بيتم به نيكي رفتار كنيد.

الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاي۴۱۳ هـ)، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد، ج ۱، ص۱۸۴ـ ۱۸۵، تحقيق: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لتحقيق التراث، ناشر: دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، ۱۴۱۴هـ - ۱۹۹۳م.

و از علماي اهل سنت نيز ، محمد بن سعد در الطبقات الكبري و شهاب الدين نويري در نهاية الأرب مي نويسند:

عن بن عباس قال: اشتكي النبي صلي الله عليه وسلم يوم الخميس فجعل ـ يعني بن عباس ـ يبكي ويقول: يوم الخميس وما يوم الخميس ! اشتد بالنبي صلي الله عليه وسلم وجعه فقال: «ائتوني بدواة وصحيفة أكتب لكم كتابا لا تضلوا بعده أبدا». قال: فقال بعض من كان عنده: إن نبي الله ليهجر. قال: فقيل له: ألا نأتيك بما طلبت؟ قال: أوبعد ماذا؟ قال: فلم يدع به.

از ابن عباس نقل شده است كه بيماري رسول خدا در روز پنجشنبه شدت بيشتري گرفت. ابن عباس همواره گريه مي كرد و مي گفت: روز پنجشنبه؛ چه روز پنجشنبه اي! هنگامي بيماري رسول خدا شديد شد؛ فرمود: دوات و صحيفه اي بياوريد تا كتابي براي شما بنويسم كه بعد از آن هرگز گمراه نشويد. برخي از كساني كه حضور داشتند، گفتند: به درستي كه پيامبر خدا هذيان مي گويد. ابن عباس مي گويد: برخي ديگر گفتند: آيا آن چه را خواسته اي بياوريم؟ رسول خدا فرمود: آيا بعد از آن چه گفتيد؟ پس آن ها منصرف شدند.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي۲۳۰هـ)، الطبقات الكبري، ج۲، ص ۲۴۲، ناشر: دار صادر - بيروت؛

النويري، شهاب الدين أحمد بن عبد الوهاب (متوفاي۷۳۳هـ)، نهاية الأرب في فنون الأدب، ج ۱۸، ص ۲۴۵، تحقيق مفيد قمحية وجماعة، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، ۱۴۲۴هـ - ۲۰۰۴م.

بنابراين نسبت هذيان به پيامبر خدا، اصل مشروعيت گفتار و كردار و حتي عصمت آن حضرت را زير سؤال برد؛ پس حتي اگر اين منشور وحدت امت را مي نوشت بازهم اثري نداشت؛ بلكه ممكن بود همين نامه زمينه اختلاف ديگري را فراهم مي كرد و عده اي به طرفداري از نامه و مشروعيت آن با اهانت كنندگان به نزاع و درگيري مي پرداختند و ... .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
* کد امنیتی:
  

بازگشت